امروز در سوگ  حضرت امام علی النّقی(علیه السلام) دهمین ستاره درخشان آسمان ولایت و امامت به سوگ نشستیم.

سوم رجب سال254هجری قمری حضرت امام علی النّقی(علیه السلام)دهمین ستاره درخشان آسمان ولایت و امامت به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

حضرت امام علی النقی علیه السلام ملقب به امام  هادی، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام  صریا متولد شدند .

آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسکر) بردند و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.

متوکل خلیفه عباسی که ازقدرت و نفوذ علویان درمدینه بیم داشت امام علی النّقی (علیه السلام) را به سامره منتقل کرد و مدت11سال امام و ولی مسلمانان را دراین شهرتحت نظرقرارداد.

دراین مدت عوامل خلیفه ستمگرعباسی چندین بار از امام علی النّقی (علیه السلام) بازجویی کردند و سرانجام مُعتَزّ دیگرخلیفه ستمگرعباسی امام علی النّقی(علیه السلام) را با سمّی مهلک شهید کرد.

حضرت امام علی النّقی (علیه السلام) به هنگام شهادت نزدیک به 40سال ازعمرمبارکشان می گذشت و ازاین مدت 32سال را به امامت گذرانده بودند.

امام هادی علیه السلام به لقبهای دیگری مانند نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است.

از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه السلام اختصاص یافته است.

پدر بزرگوارش امام جواد (علیه السلام) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود.

امام هادی (علیه السلام) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (علیه السلام) به امامت رسید.

مدت 33 ساله امامت امام هادی (علیه السلام) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.

عظمت شخصیت امام هادی (علیه السلام) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.

ابن صباغ مالکی در کتابی موسوم به فصول المهمه ، خطوط واضحی از سیمای تابناک فضایل و ویژگی های اخلاقی امام هادی (علیه السلام) قهرمان شکست ناپذیر عصر متوکل عباسی را ترسیم می کند!

فضل و دانش امام دهم شیعیان بر اوج قلل بلند پایه عالم بشریت نقش بسته بود و رشته های مشعشع آن بر اختران آسمان سر می سایید.

نیکی ها و اخلاق پسندیده او را نمی توان در شمار عدد ذکر کرد اما می شود به افتخار آمیزترین آنها که موجب حیرت است بسنده کرد.

او جمیع صفات نیک و مفاخر معنوی را یک جا در وجود داشت.

ابعاد وسیع و منبع فیاض حکمت و دانش او بر لوح سرشتش ثبت شده و بدین سبب او از ناشایسته ها و آلایش ها به دور و برکنار است.

امام هادی (علیه السلام) دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود که هرگز احدی از مردم را نمی توان در مقایسه با او همتا و همسان دانست.

ابن شهر آشوب از رجال حدیث نقل می کند که او نیک سرشت ترین و پاک ترین روش را در میان جامعه دارا بود، راستگوترین افراد جامعه محسوب می شد، به هنگام سکوت، شکوه هیبت و تشعشع وقار، چهره او را دربرمی گرفت و چون لب به سخن می گشود، گزیده و نغز می گفت به طوری که شعاع کلامش روح آدمیان را سحر می کرد.

در وجود مقدس امام هادی (علیه السلام) ویژگی های اخلاقی پسندیده می درخشید. امامت، کمال و دانش و فضیلت و سرشت و اخلاق نیک از فرازهای اخلاقی این امام همام است.

خداوند به قدرت بی منتها و دانش وسیع خود،گنجینه هایی از دانش خود را بر خاندان رسالت افاضه و موهبت فرموده و ایشان را به زیور دانش آراسته است، این گنجینه ها، مجموعه اسرار علوم و معارف است که خداوند آن را دراختیار امامان شیعه که راهبران حقیقی بشر هستند، قرار داده است.

السلام علیک یا ولی الصالحین السلام علیک یا ابوالحسن علی النقی الهادی(علیه السلام).